Geloof het of niet, maar soms helpt een tussenpersoon.
Ik heb de laatste maanden nogal wat last gehad met mijn puberend broertje. Een vriend van mij, kan het ook vrij goed vinden met hem. Op een morgen deed hij zo vervelend dat ik tegen die vriend heb gezegd (weliswaar niet gemeend) dat hij hem de keel mocht omwringen. Die vriend is met hem gaan praten en nu doet hij heel gewoon tegen mij.
Het is nooit zo erg geweest dat ik hem echt doodwenste ofzo, maar soms heb je zo van die momenten dat je het even niet meer aankan en dat je zoiets hebt van "ontplof". Ik wil wel dat mijn kinderen later weten wie hun ooms zijn en dat ze er een goede band mee hebben, want je weet nooit dat mij of mijn echtgenoot (dit klinkt oud
) iets overkomt en dat wij/zij moeten terugvallen op hen.