hoi,
ik kan me zelf heel goed in je verhaal vinden,
ik ben en wordt ook nog dag in dag uit gekleineerd door mn ouders.
mijn zelfvertrouwen is 0,0 en ik durf echt nix meer.
ik was ook vroeger een vrolijk kind maar het is als een plum pudding in elkaar gezakt.
wat me opviel aan je verhaal is dat je met je hoofd naar benden loopt op straat, dat doe ik ook
ik ben zelf heel veel vriendinnen kwijt geraakt doordat ik bv nooit mee uitging.
ik kon het gewoon niet ik had het idee dat iedereen naar me ging staren en ik werd al gek bij de gedachten dat ik een druk cafe binnen moest.
ik hoop dat er een paar goede oplossingen worden gepost want ik ben er zelf ook er benieuwd naar.
verder wens ik je heel veel suc-6
|