Ik geloof er wel in. Ik had laatst ook iets heel vaags meegemaakt. Het is wel moeilijk uit te leggen, en ik kan nog steeds niet geloven dat er zoiets vaags kan gebeuren. Maar steeds als ik samen met mijn vriendinnen van school naar het gymnlokaal fiets, zijn we bang dat het weer gebeurd. steeds als we les hebben in de waddenhal (gymlokaal vlakbij school) hebben, altijd als we weer terug naar school willen, moeten we even op elkaar wachten. Nu heb ik vaak meegemaakt dat als ik als laatste buiten kwam, mijn beste vriendin me vernietigend en gemeen zag aankijken. een blik die ze anders nooit heeft. Toen ik mijn fiets van het slot af haalde, voelde ik me dromerig en duizelig. Ik zag mijn vriendinnen de hoek om fietsen en vond het heel gek dat ze niet meer op me wachtten. Ik wou ze inhalen en fietste er snel achteraan, maar opeens waren ze verdwenen. Ik passeerde op het schelpen pad, klasgenoten die zeiden dat ze nooit voor ze hadden gefietst terwijl dat wel zo was. Eenmaal over de brug op de hoek van de straat, hoorde ik mijn naam. Het waren dus mijn vriendinnen die ik weg had zien fietsen. Ze waren opeens achter me! Ze vertelden dat ik zomaar heel hard wegfietste zonder op hun te wachten. Zij hadden dus iets heel anders meegemaakt dan ik. Het is ook vaak andersom geweest, en de laatste keer dat ik er was, had een van mijn vriendinnen getraind op aura's te zien. Ze zag een rood met zwarte aura om het pleintje heen waar het altijd gebeurde. We besloten elkaars handen vast te houden en niet los te laten, toen we binnen de aura waren. sindsdien is het nooit meer gebeurd.
Ik weet dat het vaag klinkt enzo, maar het is nogal lastig uit te leggen.
|