Nou bij mij ging het zo dat ik eerst moest uitkleden maar onderbroek aanhouden, dan bij een zuster ogen en orentest.
Dan bij de dokter , bij mij was het een vrouw maar bij jou kan het natuurlijk ook een man zijn, die klopt op je rug en borst en luisterd naar de longen. je moet rechtop staan toen keek ze of ik rechte benen en schouders had.
Toen moest ik op een behandelbank gaan liggen en deed ze met een ding kriebelen onder mijn voeten, en keek of er reaktie was, dat was om de zenuwen te controleren zij ze. Toen vertelde ze dat ze even mijn onderbroek omlaag zou doen omdat ze moest kijken of daar alles goed was. Gelukkig dat ze alles eerst vertelde wat ze ging doen. ze hoefde alleen maar te kijken of de ballen waren ingedaalt. Dat is dat je twee ballen in je zak moeten zitten en niet hoog in je lies, dat zou niet goed zijn. Bij mij gelukkig wel goed. En dan pakt z je piemel even vast en stroopt je velletje omhoog om te kijken of het daaronder schoon is en niet ontstoken.
Toen moest ik nog even gaan staan met mijn onderboek omlaag en moest op mijn vuist blazen. Ze vertelde dat ze dan kon zien of er geen liesbreuk was, want dan komt er een bobbel in je lies.
toen mocht ik alweer aankleden.
Het onderzoek viel erg mee, ik had hele rare verhalen gehoord over kijken of je piemel wel stijf kon worden en over dat de dokter in je kont ging voelen. Helemaal niets van waar hoor.
Het enige wat ik heel erg vond dat was dat de zuster heel vaak de kamer in en uit ging. en in de gang zaten andere jongens en meisjes te wachten, en een keer zag ik dat twee meisjes mij door de open deur konden zien toen ik op mijn vuist moest blazen. Ze hebben toen mijn piemel gezien want ik zag ze kijken en ze begonnen hard te lachen. En later waren er andere meisjes uit mijn klas die mij vertelden dat ze wisten hoe groot mijn piemel was en dat vond ik heel erg.
|