Wij als Nederlanders zijn voorstanders van aanvallend voetbal en daarvoor komt het publiek ook naar de stadions. Bart heeft het over Italië en Duitsland als voorbeelden van waarbij verdedigend voetbal wel belangrijk is. In Duitsland wordt dit op een juiste manier uitgevoerd, want er blijft voldoende ruimte voor aanvallend voetbal en het publiek blijft dan ook komen. In Italië echter zie je dat de bezoekersaantallen toch wel behoorlijk tegenvallen (in verhouding tot de capaciteit en op belangrijke wedstrijden na). Het publiek loopt dus niet bepaald warm voor dit soort voetbal. Ik vind Engeland wat dat betreft ook wel een goed voorbeeld, daar kan het soms ook erg hard gaan en er is niemand die erover zeurt. Je moet je er juist op instellen in plaats van erover zeuren. Een "betere" speler ontpopt zich ook door slimmer te spelen en zelf ook niet schroomt een stevig duel in te gaan.
Zoals Phitje ook al zegt kan je "betere spelers" moeilijk benoemen, want waar trek je dan de grens. Ligt deze elke wedstrijd dan niet anders?
Een scheidsrechter heeft gewoon de taak om beide kanten evenveel te beschermen tegen overtredingen. Het is gewoon een moeilijke discussie..
Edit: het onderscheid wat Arthur maakt is idd ook erg belangrijk. Neem de Graafschap van voorheen als voorbeeld, daarvoor komt het publiek nog steeds massaal (relatief gezien) naar het stadion (alhoewel het bijna geheel verdwenen is). Kan je echter een scheidsrechter laten bepalen in hoeverre er sprake is van afbraakvoetbal of vechtvoetbal en hoe zou een scheidsrechter dàn op moeten treden?
|