Als je nu stelt dat het leven compleet geen zin heeft, dat we allemaal toevallig hier zijn en toevallig weer zullen verdwijnen, moet je inderdaad je leven zelf zin geven om mentaal nog te kunnen overleven. Dan doe ik dat of probeer ik dat te doen. Maar ik voel me daar zo slecht bij, want heel mijn leven staat dan in teken van zelf-'bevrediging" als het ware. Alles wat je doet, komt voort uit egoïsme. Geld geven aan goeie doelen=> dan voel je jezelf weer eventjes goed omdat je "een goed mens" bent geweest. Luisteren naar de problemen van anderen=>dan voel je jezelf weeral goed omdat jij de eer krijgt van de hulpgevende persoon te zijn.....Enzoverder.... Alles wat iedereen doet, valt te herleiden naar zichzelf. Nu kan je wel zeggen "natuurlijk, overlevingsinstinct blabla". Maar Ik word kotsmisselijk van zo een gedrag (zeker als k et merk bij mezelf). Het leven heeft dan opnieuw totaal geen zin meer. Wat doet het ertoe?.. het is toch alleen maar om mijn miezerige zelf te plezieren.
Waar haal je dan je motivatie in het leven??
|