Het klinkt standaard maar weglopen is NIET de oplossing. Denk aan het moment dat je terugkomt dat wordt dan alleen des te moeilijker! Jij hebt je kant van het verhaal, maar je moeder heeft ook haar kant, vergeet dat niet. Ook al denk je dat je volledig gelijk hebt, probeer je eens af te vragen waarom je moeder zo deed. Misschien had zij ook even een rot dag, of zaten haar bepaalde dingen dwars waar jij helemaal geen weet van hebt. Op zo'n moment, hoe moeilijk dat ook is, moet je de slimste/wijste voor jezelf zijn. Ook al geef je je zelf het volste recht om boos te zijn, neem toch de wijste beslissing: probeer een gesprek aan te gaan. Je zal zo waardering krijgen van je moeder voor de wijze stap die je neemt en je geeft jezelf en haar de kans om je gevoelens uit te leggen. Niet alleen in haar ogen zul je wijs zijn, maar ook moet je dat bij jelzelf denken. Jij hebt die stap genomen en daar mag je trots op zijn, het is namelijk erg volwassen. Al reageer jij nu boos door weg te lopen enzo, worden jullie reacties op elkaar alleen maar erger, tot het moment wanneer zij een wijze stap zal nemen, maar zij zal dan over zichzelf denken zoals ik je net heb uitgelegd en ze zal jou als kind beschouwen. Neem jij dus die wijze stap dan is ze verbaasd en ik denk dat die verbaasdheid in bewondering en waardering zal omslaan en zij ook stappen uit haar richting zal ondernemen om het goed te maken! Succes en neem die wijze beslissing en wees dan trots op jezelf, je zal zien dat dat echt de beste keus is! Liefs, Suisine
|