Kleine update:
Orwa is een lange, slanke meid met dun, rood haar. Haar gezicht is lang en bezaait met kleine sproeten, die ze zelf zo haat. Aita ziet eruit als een vrolijke, spontane meid. Ze is iets korter dan het gemiddelde. Haar haar is blond met pijpenkrullen. Haar gezicht is bijna helemaal gaaf, afgezien van een paar jeugdpuistjes.
Enthousiast huppelt Alina wat rond. Vervolgens gaat ze maar weer op haar bed zitten. Orwa en Aita pakken twee krukjes en komen er ook bij zitten. Alina staart blij naar haar oude vriendinnen en even valt er een stilte. “Vlak nadat je van school was gegaan en hierheen was verhuisd...” begint Orwa aarzelend. “Hoorde we van je ontsteking en zijn we zo snel mogelijk hierheen gekomen,” gaat Aita enthousiast verder. “We vinden het zo leuk om je te zien, we hebben je echt gemist. Iedereen op school zowat. Diederik vooral.” Alina bloost even. Orwa ziet het, maar Aita gaat gewoon weer verder. “De juffen missen je ook best wel, alleen meester Jaap niet. De klas is zo leeg zonder jou. En er is een nieuwe invaljuf, ze heet mevrouw Dop.” Aita doet moeite om haar lach in te houden. Ze kijkt naar haar vriendinnen, maar ze ziet geen reactie. “Dop! Dat is haar naam!” Er komt een glimlach op Alina’s gezicht. ‘Aita is altijd overal zo enthousiast over,’ denkt ze. Tevreden over haar grap gaat Aita verder. “Ze is niet echt aardig. Joop zat eergister de hele tijd tegen Diederik aan te praten en Diederik krijgt straf. De hele klas was verontwaardigd. Echt stom. En de nieuwe toestellen zijn er, ze zijn hoog en leuk. Niemand speelt er zowat op, alleen de bruggers zoals Orwa en ik.” “Nou ja zeg,” zegt Orwa lachend. “’T is toch zo? Wij zijn bruggers: dat is een feit.” “Oké, ik zal ermee leren leven.” “Moet ik je helpen?”
Alina moet lachen om haar vriendinnen. Ze heeft ze echt gemist.
|