Citaat:
Origineel gepost door grazygirl_87
Ik ken een meisje,
mooi lichaam een vriendelijke lach.
Ze lijkt heel gelukkig,
maar de waarheid is dat ze zichzelf niet mag.
Krassen verborgen onder haar kleding,
die niemand ooit zal zien.
Niemand heeft door hoe zij zich voelt,
want een glimlach telt toch voor tien?
Ik keek in de spiegel,
en zag dat meisje staan.
Ze besloot het leven te verlaten,
want ze kon het echt niet meer aan.
Daar ligt ze dan op de grond,
mensen die huilen, 'waarom heeft ze het gedaan?'
Dokters die alle moed opgeven,
en haar ziel eindelijk laten gaan..
|
hey ,,
ik vind het echt een supper mooi gedicht .

en als ik het lees lijkt het wel een beetje op mezelf.

....