ik heb 2 jaar geleden een vriendin gehad die het deed.
ik verklaarde haar een beetje voor gek en we kregen ruzie en spraken niet meer tegen elkaar.
een jaar trug ben ik zelf met krassen/snijden begonnnen. toen ben ik na een tijdje naar haar toe gegaan, mn excuus gemaakt en met haar erover gepraat. sinsdien zijn we weer beste vriendinnen.
bij mij waren het verschillende redenen.
- stress afreagere
- rustig kunnen worden
- mezelf straffen om verschillende foute
- andere {vooral inerlijke} pijnen vergeten
dat is het denk ik...
het was/is niet goed.
dat heb ik al die tijd geweten maar ik kon niet meer stoppen.
bij mij is het begonnen door {per ongeluk} een keer m'n arm flink open te schaven langs een muur. ik vergat even alles en moest alleen aan die arm denken.
dat was fijn. ik bleef vaker schaven, vaak expres.
een tijd later onder techniek waren we met stanley messen bezig en kreeg ik ruzie met de leraar. toen hij weg was zat ik ineens met het mesje in m'n arm. en toen gebeurde met steeds vaker en steeds meer.
nou ben ik gestopt. {soms een kleine terugval}
ik weet dat het verkeerd was en kan soms nog de drang niet weerstaan.
maar doe het a.u.b. niet..!!
het is niet goed en voordat je het weet kom je er amper vanaf!
|