Het is zeker wel een verslaving.
Zelf heb ik het ook een hele tijd gedaan. ik heb zelf ook heel veel problemen gehad en heb ook een eetprobleem waar ik ooit nog eens over heen probeer te komen. Ik ben ook naar een maatschappelijk werkster geweest maar daar had ik echt zoiets bij van "wat moet ik bij zo'n muts, ik ben niet gek"
Je bent ook niet gek als je in jezelf snijdt.
Ik ben niet zover gegaan, ik heb nooit een mes gebruikt wel passers en alles wat maar scherp was. Zelfs met me nagels, Op het moment dat je het doet voel je de pijn niet. Later merk je pas wat je gedaan hebt. maar dan is het al te laat.
Zelf ben ik over het verminken van me lichaam heen gekomen. Tuurlijk heb ik nog steeds de neiging om het te doen. Maar als ik dan denk hoe de mensen reageren die van je houden en hoeveel pijn je ze ermee doet!!
Op dit moment is mijn grootste probleem om weer een normaal eetpatroon te krijgen. Als me ouders er een week niet zijn zorg ik zelf al dat er iemand is die blijft eten anders eet ik een week niet. Niet omdat ik te dik ben, helemaal niet , ik weeg 49 kilo en ben niet erg groot. Maar gewoon omdat dat het enige is wat ik wel goed kon, niet eten. en als dat eenmaal in je lichaam is geslopen krijg je het er niet meer uit.
Gelukkig ben ik van het verminken af, heb er wel heel veel littekens aan over gehouden over me hele lichaam, ook me polsen, maar ik ben "gelukkig " nou en heb er bijna geen behoefte meer aan. En bedenk goed dat jij zelf de enig e bent die er wat aan kan doen. Je kan er wel steun in krijgen dat zeker wel. als je behoeften hebt om erover te praten mail me dan.
kus chicco
|