Ik heb nog iets op te biechten.
Op school heb ik nog niet zo lang geleden gefaked dat ik was aangereden en
mijn enkel zwaar had gekneusd. Ik heb twee weken genoten van mijn
ziektedagen en toen ik weer terugging moest ik niet vergeten mank te lopen.
Iedereen geloofde me want ik had er ook nepverband overheen gedaan en
liep dus zogenaamd mank.
Op een gegeven moment zat ik achter de schoolbanken en mijn docente en andere docenten zaten steeds te smoezen en naar me te kijken en ik dacht:
KAK, ze hebben me door.
Ze gingen uit elkaar en de docente liep weg. Even later kwam ze terug met
een doos in haar hand. Ze kwam naar me toe en ik dacht: KUT, nu kom ik in
de problemen.
Kruipt mevrouw onder het bureau en pakt ze mijn voet op om 'm erop te zetten.
Ik was helemaal in shock en toen ze eronder vandaan kwam zei ze: Ja, we
leken het wel fijner voor jou om zo te zitten. Dan heb je er vast minder last van.
Ik: Slik.
Zij: Nou, als je wat nodig hebt dan horen we het wel en doe het lekker rustig
aan, de schrik van de aanrijding zit er vast nog goed in.
Zelfs toen ik daar voorgoed wegging kon ik nog wel janken om dit lieve gebaar en mijn leugens.
|