Kan je verdrietig zijn om niks, zonder een reden? Heeft iemand dit ook? Waarom..?
Vaak ben ik verdrietig, doe ik niks, heb ik nergens zin in. Dan voel ik me gewoon niet goed. Mijn ouders zeggen soms dat ik moet lachen, dat wil ik dan ook wel, maar ik krijg dan bijna tranen in mijn ogen. En dat terwijl ik daar helemaal geen reden toe heb. Op school merkte een klasgenoot die ik nauwelijks spreek op dat ik zwart-wit ben. Ik ben of heel vrolijk en enthousiast in alles of juist helemaal niet. Ik zie alles soms heel uitzichtloos in. Weet niet wat ik later wil en geloof vaak ook niet dat ik iets kan. Ik maak me niet druk over school of cijfers en doe ook veel buiten school. Speel klarinet, piano, in musicals en zit op voetbal en loop graag hard. De musical waar ik dit jaar elke week voor gerepeteerd heb, is twee dagen geleden afgelopen en ik heb een soort van heimwee nu het klaar is. Ik voel me nogal nutteloos en wil bezig zijn met iets waar ik later echt wat mee kan en gelukkig van wordt, maar ik heb gewoon geen idee. Ik krijg ook echt wel complimenten van mensen, heel vaak eigenlijk, over dat ik zo creatief of muzikaal of weet ik veel wat ben, maar dan bedenk ik bij mezelf eigenlijk dat dat maar schijn is en ze dat zo verkeerd zien. Zij zijn juist degene die weten waar ze mee bezig zijn of in ieder geval weten wat ze willen. Ik kan en doe alles maar een beetje. Zie dit alsjeblieft niet als gezeur en geef me raad, ik ben het verdrietig zijn beu
|