Ik snap helemaal wat je bedoelt, ik heb wel mijn grootouders niet verloren, maar mijn neef, die trouwens ook mijn beste vriend is. Hij is nu meer dan een jaar geleden gestorven, maar in mijn hartje leeft hij nog verder. Ik praat ook nog vaak met hem, en heb soms ook het gevoel dat hij naast me staat, hoewel ik goed besef dat dat natuurlijk niet kan...
Maar volgens mij is daar helemaal niks mis mee, zolang je maar beseft dat dat maar gedachten zijn, en dat het niet echt is.
En iemand is pas echt dood als ie vergeten is, dus door vaak aan haar te denken zal je een klein stukje van haar steeds verder laten leven
