daphnie

het is eigenlijk heel raar: ik ben een doodnromaal meisje, ben nooit gemeen altijd wel aardig en beleefd en heb bijna nooit met iemand ruzie en toch voel ik me depressief.
ik vind mezelf ontzettend stom en ik vind dat ik het niet verdien om gelukkig te worden. ik voel me ook erg eenzaam omdat iedereen wel iemand lijkt te hebben en ik niet. het gaat ook eignelijk best goed met me maar als ik alleen ben dan wil ik het liefst weg van deze wereld. zelfmoord zal ik nooit plegen hoewel ik er best vaak overnadenk, maar er zijn gewoon nog een paar dignen die ik wil doen en bovendien kan ik het niet maken tegenover mn familie met name mn moeder. mn moeder weet wel dat ik een negatief zelfbeeld heb en zei dat ik maar eens een keer met iemand moet praten als het schooljaar is afgelopen, maar volgens mij is ze alles al weer vergeten en denkt ze dat het weer goed met me gaat. ik durf nu eingelijk er niks meer over te zeggen tegen mn moeder want dat vind ik zo zielig voor haar omdat ikl haa rdan zo pijn doe. althans dat denk ik. ik heb het gevoel dat niemand me mag, misschien voor korte duur maar ik heb het gevoel dat ik uiteindelijk tot last ben. ik weet dat ik depressief ben en dat ik hulp moet zoeken en dat wil ik ook wel maar ik weet niet hoe. ik wil niet bv. de knidertelefoon bellen want ik ben een ramp aan de telefoon, maar hoe moet ik dan hulp zoeken. ik kan het eigenlijk niet echt tegen iemand zeggen, opzichwel maar ik vind het dan weer zo zielig voor iedereen en heb dan toch weer het geveol dat ik tot last ben. ik weet dat he tniet zom is maar ik kan het niet helpen. ik wil er wat aan doen maar ik weet niet hoe dsu wat moet ik deon????