ja ik ken het ook wel... dan niet zozeer alleen te verliezen in de dood maar ook gewoon gewoon verliezen. toen mijn ouders plotseling gingen scheiden is dat wel erger geworden
ik weet niet, ik zie heel veel ouders uit elkaar gaan in mn omgeving. in die tijd had ik een vriendje, dat was wel fijn, maar het was na een tijdje uit, dat kon ik toen echt niet hebben! een paar weken daarna had ik een nieuwe vriend en dat blééf echt maar aan!! dan denk je van ''goh dit isset''
dan sta je ook nie zo stil bij de minder leuke dingen, maar jaaa.. vorige week opeens uitgemaakt
wel kut! ik weet niet waarom, maar ik lijk er niet zo mee te zitten!! ik ben positief ingesteld!
verder!! kijk, het leven ís gewoon maar kort, dus je moet er maar wat van maken! en niet te lang nadenken over de klotedingen die er (kunnen) gebeuren. of ware liefde echt bestaat, nou dat vraag ik me ook welis af (maar das weer totally off-topic
)