ik heb het ook gehad, en ben er ook mee naar een psycholoog gegaan.Eerst vodn ik het ook niet zo leuk om dat zo maar tegen een vreemde te vertellen, maar ze was heel aardig, en deed heel informeel tegen me, wat ik fijn vond. Ik heb veel gehuild bij haar. Ze heeft nooit echt getroost, maar vond het ook nooit een probleem. Toen ik er na n paar maanden mee klaar was, ging het een stuk beter met me.
Je kan ook met vrienden praten, maar wat bij mij het probleem was, ik had bij die vrienden ook neit genoeg zelfvertrouwen, waardoor ik me anders voor deed dan ik was, en ikmet geen mogelijkheid met hun kon praten. IN die zin is een psycholoog heel goed, die zit verder niet in je leven, waardoor je er alles tegen kunt zeggen, en je niet ook daar je masker op hoeft te houden.
|