Misschien wil ik wel niet naar een psych omdat ik daar bang voor ben..dan beschouw ik me zelf zo als "officieel gestoord"...en dan kwel ik mezelf alleen maar meer!! Ik heb genoeg vrienden waar ik mee kan praten, dat weet ik zeker. Maar misschien ligt daar m'n probleem wel. Ik kan niet zomaar bij een van mn vriendinnen gaan zitten, en opeen beginnen van: weetje waar ik nou de laatste tijd last van heb?! Dat is nou juist een onderdeel van het hele probleem.
Ik weet ook wel de de psycholoog geen medicijn is die het zo maar laat verdwijnen, maar ik wil het gewoon zelf doen! Juist omdat dat nu het hele probleem is.
Ik moet er wel bij vertellen dat ik een gisterennacht, of eergisterennacht het eerste kleine beetje vooruitgang heb geboekt. Het ging hierbij om een smsje waar het instond, waarin ik dus echt voor mezelf opkwam!! Met heel veel moeite heb ik mezelf gedwongen om het te sturen. En ik ben zo trots dat ik dat gedaan heb! Misschien kan ik het zelf wel aan, dus proberen is het altijd wel waard...
|