Citaat:
Originally posted by darkangel112
ja misschien een beetje raar om te vragen hoe julli ehet doen?
maar ik kan het echt niet .........
hulp van andere accepteren....... weten dat er mensen van mij houden.......
ik vind het zo moeilijk ik blijf nog steeds bang ervoor dat mensen me laten vallen...
ook al is er echt wel 1 iemand die ik nooit zou laten vallen hoor! maar het maakt me dan wel een beetje bang als zij mij ooit laat vallen.......
oke volgens mij lul ik heel wazig maar ik vind het gewoon moeilijk...
hulp & liefde van andere mensen!
|
ik snap wat je bedoelt voor mij geldt dit ook een beetje
(alleen ben ik jongen waardoor het net een tikkie anders ligt)
hulp accepteren doe ik wel,
Maar ik ben bang dat ik het toch weer verneuk (sry) en terecht denk ik ook.
Ik weet ook niet goed hoeveel hulp/liefde ik terug moet geven en hoe. k ken dat niet goed en snap dat niet goed.
k vertrouw m'n beste vrienden niet echt.
IK heb dan naar mijn mening niet iemand die me echt nooit zou laten vallen, maar daar zit ik opzich niet zo heel erg mee.
Wel dat er in de toekomst niemand voor me zou zijn die dat wel zou doen.
Ik vind het heel lastig om vrienden te krijgen en om er open voor te staan. Het ging al een stuk beter.
Toen had ik ook meer lef gekregen om me open te stellen voor ehm liefde/verliefdheid, gevolg 2 keer nogal verliefd,
allebei eigenlijk onrealistisch. Ik d8 dat ik een man was en dat ik er wel tegen kon/kan,
maar ik ben gewoon een puber van 19 en een wrak.
ik bracht het niet naar buiten, ut wordt me nu af en te teveel.
ik kan wel huilen soms maar doe het niet, k zou niet weten bij wie en waarom eigenlijk?
Maar ik blijf een zeikert en een puber. (zo ben ik gewoon, ik wil niet zo zijn, probeer me absoluut niet zo voor te doen maar dat is wat anders)