me moeder is lichamelijk gehandicapt, ze heeft MS (multiple sclerose) dat is een zenuwziekte, daardoor kan je veel dingen niet doen. Ze kan kleine stukjes lopen, de rest doet ze met rollator en vaak zit ze in rolstoel. maar nu doe ik met me zus dus het huishouden. het is irritant als je opeens zoveel moet doen, maar het moet toch allemaal gebeuren.
Maar het ergste vind ik eigenlijk dat me moeder door die ziekte heel erg veranderd is. Ze is niet meer zoals vroeger. Ze heeft door die ziekte ook vaak last van depriaanvallen, en dan doet ze heel vervelend tegen ons en daar komen grote ruzies van. ze heeft wel een vriend gelukkig die haar er goed mee helpt en ons ook. Maar in haar ogen is hij helemaal perfect en doen wij alles fout, dat vinden me zus en ik heel erg. Maar daar hebben we nu al heel vaak over geruzied enzo, dus nu gaat het gelukkig wle een tijdje goed.
dus wat ik hier eigenlijk mee wil zeggen, is dat ik gehandicapten graag wil helpen, maar dat ze dan wel dankbaar mogen zijn, want ik kan er ook niks aan doen
|