Ik heb dus ook zoiets mee gemaakt, ik had alles voor hem over, woonde zelf een eind bij hem vandaan maar ging om de 2 dagen met de trein naar hem toe, bleef ik slapen en ging ik de volgende dag weer naar mijn eigen huis, hij kwam zelden bij mij langs, en alles moest van mijn kant komen, maar ik deed alles omdat ik stapelgek op hem was, Ik wist gewoon zeker dat hij het was voor me de ware!!
tot op een dag ik het niet meer aan kon, het links laten liggen, het aandacht krijgen als hij daar zin in had, en als hij er geen zin in had kon ik barsten.
Ik ben voor hem gaan staan en heb hem heel duidelijk gemaakt dat ik niet een een of andere pop ben waar hij mee kan spelen als het hem uit komt, en dat hij maar eens moest gaan kiezen..... tussen zijn leven zoals hij toen had maar dan zonder mij, of een leven met mij maar dan heeeeeeeeeeel anders, hij is toen geschrokken en weg gerend, buiten op straat trof ik hem aan en er kwamen me een hele hoop dingen ter oren, hij bedoelde het nooit zo en hield ziels veel van mij. Vanaf dat moment werd alles anders, hij koos dus voor mij en na een lange tijd zijn we gaan samen wonen, en dat doen we nu nog, ik zeg altijd maar zo:
De aanhouder wint, en ga op je gevoel af, als je zeker weet dat hij het is voor je, vecht er dan voor en geef niet op!
|