al wat ik hoop is dat ik iniedergeval niet tot niets verander, maar ik vind t wel een tragedie als ik dan niets zou herrinneren van dit leven, het mag dan wel niet zo super zijn, maar ik wil de mensen waarmee ik bevriend ben (of mee zou willen zijn) niet vergeten, en dan al die belangrijke momenten, en zeker niet te vergeten je familie, ik vind dat toch nog wel het ergste; wat ook erg zou zijn, is als niemand aan je zou denken als je dood bent, geen levende familie of vrienden, niet eens een huisdier ofzo... niemand die je zult herrinneren.....................
|