Citaat:
Originally posted by LoeLoe
Ik heb vanavond een gesprek met me vader gehad (of jah gesprek..hij dwong me onderhand tot dat gesprek)..ennuh.
Hij gaat zijn huis verkopen. Me leven lijkt net een soap. Ik kan niet geloven wat er allemaal in me leven gebeurt. Ik ben er zo ontzettend verdrietig over. Ik kan het tegen niemand vertellen, want niemand snapt hoe de situatie is..ik weet het de halve tijd zelf ook niet meer.
Het enigste wat ik kan doen is heel erg veel janken..ik weet neit waar ik heen moet, ik weet niet hoe mijn leven er over een week uit ziet en waar ik over een week woon. Ik weet alleen dat me vader het nu echt meent. En ik ben zo verdrietig...ik voel me zo onmachtig. Ik ben de situatie niet meer baas en dat doet me zó ontzettend veel pijn, onbeschrijfbaar. Het enigste wat ik kan doen, is huilen. Heel veel huilen, tot me tranen op zijn.
Ik wil echt niet meer..echt niet. Ik vind het zo gemeen wat hij met me doet. En ik kan er niks tegen doen. Ik kan alleen maar toezien dat hij me leven kapot maakt. Ondanks dat ik tegen hem zeg dat hij op moet houden, blijft hij maar doorgaan. Ik wil zo graag dat ie me met rust laat, dat hij uit me leven verdwijnt, hij maakt me zo erg kapot en bang voor de rest wat in mijn leven nog moet komen. Maar tegelijkertijd mag ik geen medelijden hebben van mezelf, omdat iemands anders problemen veel erger zijn dan de mijne. Ik wil weg hier, ik wil met alles stoppen, ergens overnieuw beginnen. Maar het kan niet. Het kan gewoon niet, hoe graag ik dat ook wil.
Ik wil gewoon ergens zijn waar hij niet is, waar hij me met rust laat. Ik kan niet beschrijven hoe verdrietig ik ben nu..het is zo erg. Ik kan alleen maar huilen en bang zijn op wat er nog komen gaat, wat hij nog meer gaat doen. En ik kan het niet stoppen en dat doet zo'n pijn. Laat hem alsjeblieft ophouden. Vanbinnen ben ik helemaal gebroken, ik voel niks meer. Ik wil gewoon niet meer...
|
Hmm dit klinkt bij erg bekend in de oren, alleen is het niet mijn vader. Is het alleen het feit dat het huis wordt verkocht of is er meer aan de hand? Dit hoef je mij niet te antwoorden, maar is handig om voor jezelf duidelijk te hebben.
Verder, hou je niet in, huil wanneer je moet huilen. Maak zo duidelijk mogelijk dat je het er niet mee eens bent dat je het niet meer wilt en of accepteert, en schrijf je in voor huizen, kamers, appartementen.
Ook al zijn het kleine dingen het zijn stappen vooruit, kom voor jezelf op, en vergeet niet dat je rechten hebt en dat jouw rechten jou sterk maken.
succes en sterkte,