Citaat:
Originally posted by FiZz
Weet je wat ik trouwens nog veel leuker vind om over na te denken.
Tussen de kern (protonen en neutronen) van een atoom en de electronen die eromheen zweven zit een belagelijk grote lege ruimte (in vergelijking met de grote van de protonen en electronen). Deze ruimte is gewoon leeg. Echt helemaal leeg.
Als je dan gaat nadenke uit hoeveel NIKS wij, en alles om ons heen, bestaat is dat best raar. Ik vind het ook dat ze gewoon bepaalde atomen (waren dat echt atomen? jah toch?) gewoon door ons heen kunnen schieten (straling, denk maar aan rongen foto's (ik weet nooit hoe ik die tekens op letters moet maken  )
|
jij bedoelt gamma straling en als je dat in deeltjes wilt opvatten hebben we het nog altijd over fotonen en niet atomen. en das zeker een heel groot verschil. ligt bestaat ook uit die fotonen. kweet niet meer precies hoe het zat maar twas geloof ik zo dat nooit bewezen is of licht nou uit deeltjes bestaat of uit golven (het heeft eigenschappen van beide). de overeenkomst tussen licht en straling buiten het zichtbare gebied (zoals rontgen straling) is wel bewezen.
Je eerste punt is idd interessant omdat als je er simpel overnadenkt je toch niet begrijpt waarom je dan niet met gemak overal doorheen kijkte enzo. dit is echter nog wel te verklaren door de grote aantallen. maar probeer je je dan eens iets echt massiefs voor te stellen. toch raar.
Deze discussie over niets doet mij denken aan een gesprek dat ik zo ongeveer 1,5 jaar geleden had met 2 vrienden. Geinspireerd oor het verhaal van de matrix en dus het besef dat onze zintuigen ons voor kunnen liggen ging ik het gesprek aan en kwam uit op dit beeld: Deze wereld is nep. En iedereen in deze wereld is niet hetzelfde als wat ik ben. Ik ben er iig. Want ik denk hier overna. Dus ik ben iets, wat ik ben weet ik niet, ik ben immatrieel. Ik ben slechts een gedachtegang en ruimte is iets wat ik verzonnen heb, de dimensies bestaan niet en ik heb mezelf een wereld met pebaalde regels (zoals natuurkundige regels) voorgelegd. Deze regels bestaan niet. Dit is slechts een verzinsel. Iedereen die ik ken heb ik dan dus onbewust ook zelf verzonnen. Er is dus eigenlijk niets behalve ikzelf. Hoewel, er kunnen wel meerdere gedachtegangen zijn, maar deze staan los van elkaar. En kunnen niet met elkaar in contact komen. Die andere gedachtengangen hebben ook andere werelden, misschien wel een wereld met 5 of 6 dimensies bijvoorbeeld en daarbij een gedachtegag waarin dat heel normaal lijkt, zoals in mijn wereld 4 heel normaal is (tijd is de 4e dimensie).
Dit is overigens niet mijn visie hoor, dit is een mogenlijkheid. Maar ik geloof iets pas als het bewezen is, maar door deze filosofie waarbij je zintuige je voor de gek houden kan je NIKS bewijzen.
Wat is niets: tsjah het ontbreken van iets, maar niets is ook een benaming voor..... iets (denk daar maar eens over na)