Citaat:
Originally posted by A-Man
Dit snap ik niet meer helemaal,
Het is toch niet zo dat als je depressief bent, altijd nergens zin meer in hebt?
Ik kan me inbeelden dat je nog minimaal werk doet, nog wel probeert wat te eten enz.
Als je vrolijk van buiten ben, dan doe je toch nog wel dingen, anders zou je niet als vrolijk gezien worden.
-blabla offtopic
Aan zelfmoord denken enzo, komt denk ik vooral uit het niet laten merken en niet erkend worden van alle "shit" om je heen, of in jezelf.
totale machteloosheid gecombineerd met woede en verdriet.
Als je een van die 3 weg kan halen, is de kans op zelfmoord stukje kleiner lijkt mij. Ze hoeven niet allemaal weg.
|
Mensen zijn verschillend. De een uit het niet, en begraaft alles zo diep mogelijk in zichzelf, de ander uit het heel duidelijk en laat dat ook zo'n beetje de hele wereld zien.
Sommige zijn manisch depressief, die doen echt niets meer, eten niet, werken niet, proberen ook niet vrolijk te zijn voor buiten en/of genieten er gewoon niet van.
Mensen die hun depressiviteit willen verbergen DOEN wel dingen maar GENIETEN gewoon niet.
En het belachelijk maken van een jong iemand die in zn puberteit heel ongelukkig is vind ik vreemd. Leeftijd zegt niet alles, en bovendien is puberteit een heel logisch moment om depressief te worden omdat je dan tien keer zo kwetsbaar bent
Tuurlijk slaat het dan later ook niet altijd meer ergens op dat je dat moment dood wou bijvoorbeeld maar toch moet je zo iemand wel serieus nemen. Als het DAN boeit, boeit het, of een ander het nou wel of niet erg genoeg vindt om zelfmoord te plegen
Dat lijkt me in zo'n situatie toch al niet zo relevant
