Het was eigelijk zoals ik wou...maar
We hebben ons zeer goed geamuseerd enzo, en echt goed kunnen praten.Hetgene wat zo belangrijk is dat ze me wou zeggen was wat ik dacht.Ze wou het uitmaken voor mij maar...
Ik weet dat dit is wat ik wou maar er is iets in me dat wist dat het niet kon.Ik kon het gewoon niet, ik kan het niet geloven maar de keer dat ik heb wat ik wil komt mijn morele ik ineens naar boven!Ik had namelijk gisteren voor we weggingen uiteindelijk toch haar lief leren kennen, en die jongen heeft echt zware gevoelens voor haar, die had echt al plannen gemaakt tot bijna aan het huwelijk toe, en hij was nog plezant ook!
Toen heb ik zitten nadenken en ik besefte dat ik belange niet zoveel voel voor haar als hij dat doet.Zijn gevoelens zijn vele sterker voor haar.Dus heb ik gisteren gezegd dat ze het beter niet zou uitmaken omdat ze dan die jongen zijn hart echt zou verbrijzelen en ze duidelijk gemaakt dat ze meer van hem houdt(in liefde).De dingen die die gast me heeft vertelt!Ik werd er week van.Nu heb ik weer een kans laten lopen uit medelijden.
Ik had haar en ik heb haar weggegeven voor medelijden!Ik heb dit nog nooit gedaan, en eerlijk gezegd hoop ik niet dat het nogis gebeurd.Wat haat ik mezelf nu zo hard...
Maar ik denk dat beter wat op andere meisjes verliefd word die geen vriend hebben zodat ik dit niet nog eens moet meemaken.Nou ze zei tegen me dat ze tog nog iets voor me blijft voelen, en het voor mij zou proberen nog te fixen met die jongen. Is het normaal als je iets goed doet voor iemand dat het dan pijn doet bij jezelf?En het ergste is dat ik nu wel al heb gezegd dat ik ook gevoelens heb voor haar, maar dat we niet verder kunnen omdat die jongen dan doodgaat(figuurlijk) van verdriet.
Wat haat ik mezelf... Ik laat nooit meer een kans liggen hoor...hoop ik.