Een half jaar geleden stond hier ineens een meneer met bloemen voor de deur. Hij verkocht ze..
Mam kocht een bos en stond wat met 'm te kletsen. Na een minuut of tien was het gesprekje klaar. Bloemenman weg, deur dicht. Tot er een briefje in de bus viel: "Mooie jongedame. Ik vind je erg mooi en wil graag dat je me belt. 06********. Kus, Wil de Bloemenman."
We hebben hier smakelijk om gelachen en zijn 'm zo'n beetje vergeten. Tot vandaag. Hij stond ineens weer voor de deur. Met bloemen.
En ik zat op mijn kamer te stikken van het lachen, mam wist echt niet wat ze met 'm aanmoest. Wil de Bloemenman vindt 'r nog steeds leuk en hij wil nog steeds een keer met 'r uit.. Maar het is zo'n ontzettende loser! Echt een nerd eerste klas..
Ik denk niet dat ze 'm nog een keer gaat bellen..