Titel:
Kuru Kuru Kururin
Console:
Game Boy Advance
Ontwikkelaar:
Nintendo Japan
Uitgebracht in:
2001, samen met de GBA
Screens:
Review:
Kuru Kuru Kururin is echt een titel die bij niemand een belletje zal doen rinkelen, en daarom is het ook niet het eerste spel dat je oppikt als je een leuke puzzel- of behendigheidsgame zoekt voor je kleine apparaatje. Toch is het een heel erg leuk en verslavend spelletje dat je niet zomaar weglegt als je er eenmaal mee begonnen bent.
Eerst maar even het verhaal in het kort. Kururin is een klein vogeltje dat een helikoptertje genaamd Helirin bestuurt en daarmee door het hele land heen vliegt. In ditzelfde land zijn Kururin's broertjes en zusjes verdwaalt en nu moet hij ze achterna om ze in tien werelden te redden en veilig thuis te brengen.
Dit magere introductieverhaaltje had heus wel wat beter gekund, maar gelukkig doet het niets af aan het feit dat het spel erg leuk is om te spelen. Het basisidee van het spel is heel simpel gehouden, en daarin zit hem net de charme van deze game.
De bedoeling is een ronddraaiend stokje door de verschillende stages loodsen zonder daarbij de muren aan te raken. Raak je toch drie keer de muur zonder je hartjes aan te vullen bij een rustpunt, dan ben je af en moet je de stage opnieuw beginnen.
Er zijn eigenlijk drie verschillende spelmodi die je in twee moeilijkheidsgraden kunt spelen.
Op de eerste plaats is er Practice, een mode waarin je alle stages kunt spelen die je in de Adventure Mode hebt weten te bereiken of zelfs uit hebt weten te spelen. Deze mode is prima geschikt voor spelers die nog niet erg vertrouwd zijn met het spel en de besturing, en die gewoon even de beginstages op hun gemak een paar keer door willen spelen om het spel goed in de vingers te krijgen.
De tweede speelmode is Adventure, waar je samen met Kururin tien werelden doorkruist, elk bestaande uit drie stages. Steeds krijg je twee stages waarin je nieuwe dingen tegenkomt en en in de derde worden dan je nieuw verworven vaardigheden getest. Dit is een erg leuke mode waar je wel wat uurtjes zoet mee bent, zeker de latere stages op Hard.
De derde en laatste mode is Challenge. In deze mode krijg je 50 heel korte stages tot je beschikking die je in een recordtempo moet doorkruisen zonder daarbij ook maar één keer de muur te raken. Dit is de meest frustrerende mode, maar ook de meest bevredigende.
Deze Challenge is ook in multiplayer te spelen met vier spelers, en je hebt er maar één cartridge voor nodig. Zoals je dat wel eens ziet bij andere spellen worden er hier geen spelmogelijkheden weggelaten als je maar één casette gebruikt. Deze race tegen de klok is echt hilarisch en zal zorgen voor ettelijke uurtjes plezier.
Grafisch zit deze game goed in elkaar. De plaatjes zijn scherp, de bewegingen van de game vloeiend en het hele spel is doorspekt met leuke effecten en andere gimmicks. Zo kun je bijvoorbeeld je helikopter gaan ombouwen met onderdelen die je op je reis kunt vinden, en telkens als je een broertje of zusje red blijft die op een vleugel van Helirin zitten en wacht geduldig tot je hem of haar in veiligheid brengt.
Het geluid is ook erg leuk. De meeste korte effecten zijn grappig, Kururin's stemmetje is erg aandoenlijk en vooral de achtergrondmuziek is erg mooi. Niet schreeuwerig, en ook niet saai. Vaak is muziek pas goed als hij totaal niet opvalt, en dat is bij deze game het geval. Het is gewoon mooi samengesmolten met de rest van het totaalpakket.
Hieruit kunnen we dus met een gerust hart concluderen dat Kuru Kuru Kururin een erg leuke en uitermate verslavende behendigheidsgame is waar je best een aantal uurtjes zoet mee kunt zijn. De Hard mode is erg lastig en ook de Challenges zijn erg tijdrovend. Een prima game voor de stille uurtjes op het werk, of de tijd die je in de vakantie op de camping doorbrengt!
Waardering:
