De verhalen van BlackMystery en Sunglasses herken ik wel. Ik had ook veel ruzie, en dat lag echt niet alleen maar aan mij en de puberteit, mijn ouders vonden gewoon geen goede balans in opvoeden en loslaten.
Ik heb hard gevochten voor mijn vrijheid en ik heb em gekregen. Veel geluk gehad, maar toch, ik heb er echt hard voor moeten knokken.
Nu heb ik een vrij goede band met mijn ouders, ze laten me vrij, soms eens een ruzietje maar ik kan, en mag me nu tenminste verweren en dan luisteren ze ook echt naar me (vroeger nooit, ze gingen ervanuit dat een 15jarige niet zoveel zinnigs te zeggen heeft maar alleen tegendraads probeert te zijn
)
Het kan anders. En als het echt niet lukt geef je gewoon op en wacht je tot je op jezelf kan. Pijnlijker kan et niet maar als ouders echt niet voor rede vatbaar zijn kom je ook nergens
Rare wezens he, ouders... en nou maar w88 tot je dr zelf 1 wordt, dan is et ineens best wel moeilijk
