Xessex

Hey,

Ik ben vandaag defenitief tot de conclusie gekomen dat dit jaar het begin van mijn eind is. Der zijn echt maar heel weinig lichtpuntjes dit jaar en de algehele tendens heb ik niet kunnen veranderen in 2003 ondanks dat ik in 2002 al wel wist wat er aan schortte. Aangezien ik weet wat er een beetje mis zit en dit zelf niet heb kunnen veranderen verwacht ik ook niet dat het beter zal gaan.


Waar ik het dan over heb. Nou ik ben in 1e instantie al niet meer echt in staat om lol te hebben. Eigenlijk alles wat ik doe steekt maar schril af in beleving tegen wat ik in het verleden wel eens heb meegemaakt.
Dat zie ik ook nooit meer echt veranderen tenzij ik het verleden helemaal vergeet, maar dat wil ik niet omdat daarin verborgen ligt wie ik nu geworden ben.
Meeste wat ik nu doe is saai en als het dan wel leuk is, dan is het bij mij maar lauwtjes leuk. Maakt het er al niet gemakkelijker op positief te blijven kijken tegen het leven.

Op het relationele vlak zit het ook al niet mee. Ik ben smoor verliefd geworden in 2002 op een Amerikaanse en we hebben ook meer dan een jaar iets gehad...maar er zit geen toekomst in hoezeer ik ook weet dat zij bij me past. Dit doet me zo zeer omdat ze eigenlijk, zo'n echte liefde bedoel ik dan, te vroeg is gekomen in mijn leven. Had liever nog niks geweten en een beetje aangemodderd op dat gebied totdat ik een aantal jaren later een dergelijke liefde tegen het lijf zou lopen. Maar het komt zoals het gaat. Ik heb geen spijt van alles wat ik heb gedaan, had de ervaring niet willen missen. Maar nu blijft ze maar rondwaren door mijn hoofd.

Hetgeen waar ik het meeste mee zit is mijn studie. Ik ben behoorlijk intelligent en heb het in mij om vele studies zonder veel problemen af te ronden in de tijd die er voor staat. Eigenlijk moet dat appeltje, eitje zijn. Maar doordat al die jaren basisschool en middelbare school mijn inzet zo hebben doen indompelen ben ik al haast niet meer in staat om ook maar een studieboek open te slaan. Ik weet het, het is een zwakke mentaliteit maar toch. Het hele VWo en de school waar ik op zat maken iemand gelijk demotiverend. Als het niveau zo dramatisch is dan ga je toch vanzelf niks meer doen als je het toch wel haalt.
Nou is dit op zich nog niet zo erg dat ik niks doe aan leren, want voorheen was ik in staat de dag van te voren eventjes kort maar geconcentreerd de hoofdlijnen van ieder vak door te nemen. Maar sinds dit jaar heb ik ernstige concentratieproblemen en lukt me dat al niet meer...combineer dat nog eens met mijn kijk op de wereld en het niet geven van de hooogste prioriteit aan studie en voila dan krijg je het gesodemieter. Net nu ik het 1e gedeelte kon gaan afronden van mijn studie begint alles ineens om te slaan. Haal geen tentamens meer en kom zelfs volledig onvoorbereid binnen. Dat gaat echt niet goed, maar heb het nog niet kunnen veranderen. En met mijn concentratie is het al een halfjaar bar en boos.

Werk gaat ook niet zo snel als ik verwachtte. Ik had gehoopt toch wel aan meer dingen te mogen ruiken dan stompzinnig boekwerk dat iedere mbo-er net zo goed kan. Maar neej...het gaat helaas wat traag bij mijn werkgever. Dat maakt je motivatie ook al niet beter. Alhoewel het verder wel een fijne werkplek is.

Voor de rest zijn er nog wat voorvallen geweest die ook echt niet om over naar huis te schrijven zijn. Allerlei pechzaken...dingen die kapot gingen, verwachtingen die tegenvielen en fun die immer achterwege bleef. Ik had slechts 1-maal echt mazzel. Ik heb namelijk dit jaar in september wonder boven wel net geen 4 mensen aangereden. Maar het feit dat ik in die situatie verzeild ben geraakt geeft ook al te denken over hoe ik nu leef. Heeft overigens wel mijn ogen geopend.

Neej wat mij betreft zie ik 2003 als een zwart jaar ondanks dat ik in dit jaar feitelijk meer heb gedaan, gezien en beleefd dan alle jaren daarvoor. Zie mijn toekomst ook niet rooskleurig in....

Tis de 1e stap naar mijn eind.