Citaat:
Originally posted by Saartje18
Als je die preken al je hele leven te horen krijgt, denk je er dan nooit verder na? Misschien zeggen mensen in je omgeving zo'n dingen om iets te doen inzien. Een mens heeft een vechtlust om te blijven leven, als we toch even de psychologische toer wil opgaan. Elke mens heeft vanaf de geboorte in zich het doel om te blijven leven, en te vechten voor zijn leven. Dat zie je bij babies die er erg aan toe zijn, dat zie je bij mensen die op sterven liggen. Dan snap ik niet hoe jij hier over zelfmoord, euthanasie en god-wat-nog zit te prediken. Ik kan me helemaal niet voorstellen dat jou gedrag in je karakter zit. Je kan misschien helemaal geen makkelijk kind zijn, je kan erg koppig zijn,... Daar geen probleem over, maar volgens mij zit het bij jou eerder tussen je twee oren, dan in je karakter.
En daarbij zélfs een karakter kan veranderen. Dus of het nu in je kop zit, of in je karakter, uiteindelijk maakt het niet uit 
En Jamiel heeft gelijk. Ga leuke dingen doen, en amuseer je in het leven. Stel geen beperkingen meer ofzo. En al heb je een erfelijke aandoening, dat is nog geen reden om zo over je leven te denken. Geluk maak je zelf, als jij het vertikt om het te doen, heb je het stiekem alleen maar aan je eigen
|
Je haalt nu precies het verschil er nu uit tussen onze manier van denken. Jij ziet de dood als iets wat je moet ontlopen, verachten, en bang voor moet zijn. Precies zoals het er vanaf je geboorte erin is gestampt en je kan je haast niet voorstellen dat mensen er anders tegen aan kijken.
De dood is voor mij iets wat bij het leven hoort, een gerechtvaardig iets, waar je niet bang voor hoeft te zijn. Iets waar je niet om rouwt of treurt, eerder iets wat je eert. Tranen zal ik niet laten om een dode, ik zal eerder blij zijn voor de persoon in kwestie. En natuurlijk zal ik hem/ haar missen, maar met de wetenschap dat ik die gene weer terug zal zien als ik sterf. En natuurlijk heeft het leven leuke dingen, het leven eer ik immers ook, alleen dan met de gedachte dat het leven zo weer over is, de dood blijft. En neem maar van mij aan dat ik vaak lol heb, met me vriendin, met vrienden, heus, ik ben geen dodepier die nooit lacht.
En waarom ik niet verander? Waarschijnelijk ben ik daar te arrogant voor. En want ik voor ben dat mensen denken zonder emotisch en emotisch tonen zonder denken, ik vind dat een mens dat moet schijden, en dat heb ik al gedaan, daarom verander ik niet.