Angst
Angst regeert mijn leven
Angst om pijn te beleven
Angst voor het verdriet
Angst voor...ze moeten me niet
Angst om toe te geven
Dat zij mijn leven
Uit egoisme,
Hun narcisme
Hebben genomen
En ik het zo ver hebben laten komen
Angst voor de conclusie
Kan niet tegen ruzie
Pas me wel weer aan
Voor ik me laat gaan
Stel je eens voor dat….
Niet meer hun lieve 'schat'
Dan breekt de strohalm
Daar in je handpalm
Dan is er niets meer, wat het ook was
'T was……. niets, merk je dán pas
Dan die angst hier van binnen
Wat moet ik nu beginnen
Angst om me te laten gaan
Angst kan ik het wel aan
Angst voor wat er komen gaat
Angst die me niet verlaat
Wat komt er naar het heden
Zo vanuit het verleden
Wat is het dat ik zo verstop
Dat ik niet op tafel drop
Wat zit daar toch zo diep van binnen
Waarom ik niet durf te beginnen
'T is pure angst die mij regeert
'T is pure angst dat mij bez(w)eert
Zal het deze angst zijn
Die doet mij het meeste pijn
De Angst om te worden afgewezen!!
Weer de 'les te worden gelezen'
En daardoor wat ik al vermoedde
Die wegstopte, opgekropte woede
© Chris..
nu wel
