̉pa
klein jongetje
in het bos van grote mensen
zit een klein jongetje
op een steen
te wachten
op diegene die hem oppakt
twee sterke armen die hem oppakken
en een lachend gezicht
toen wist hij
hier ben ik veilig
hij danste en lachte
knuffelde en had lief
nooit meer zorgen
nooit meer kwaad
alleen wij
een wolk trok over
en nam die twee
sterke armen weg
dat lachende gezicht
ook weg
hij huilde
schreeuwend en dwalend
liep hij door de straten
de straten waar hij eens thuis was
hij riep en riep
maar nergens was die man
waar hij zich veilig bij voelde
nu moest hij alleen verder
zonder hem
zonder opa.
|