"Die Jim en Jamai hebben echt al veel bereikt in hun leven!" Het was een reactie die ik las, ergens op internet. Ook in het dagelijks leven is het opvallend om te zien met hoeveel overdreven bewondering en respect gesproken wordt over winnaars en kandidaten van het TV programma Idols. Mensen zijn compleet idolaat van hun zingende helden, die opklimmen van onbekende pubers tot populaire, bekende Nederlanders.
En dat allemaal door een succesvolle TV formule. Bedacht ergens op de burelen van slimme TV producenten en in Nederland hoge kijkcijfers scorend. Ja, wat waren ze toch grappig, die prutsers in de eerste ronden. En wat was de jury kritisch! Wat is die Jim knap, en ohja, zingen kan die ook wel aardig!
Toen ik eens nadacht over wat Jim en Jamai nou allemaal bereikt hebben, klopte mijn hart nou niet bepaald sneller van bewondering en ontzag. Het zijn twee aardige gasten, maar onze vrienden van Idols stopten met hun schoolopleiding, werden speelbal van de commercie na het winnen van een al even commerciëeel spel, zijn publiek bezit, kampen met wurgcontracten, zijn niet in staat hun eigen muziek te maken en brengen doorsnee 'al vaker gehoord', goedkope hitjes op de markt. Het scoort waarschijnlijk goed bij de gemiddelde break-out lezer(es), maar muziekgeschiedenis wordt niet bepaald geschreven door deze pubers.
Laatst zag ik een gehandicapte, jonge, zanger bij Idols. Hij had een stem van goud en bracht een mooi lied ten gehore. Bekend als Jamai en Jim is hij echter niet. Zijn performance, uitstraling en looks zullen ook wel niet in orde zijn.
Ik heb in mei mijn VWO diploma gehaald en studeer.
Hebben idolen Jim en Jamai nou zoveel meer bereikt?
Laatst aangepast door Ar-Tuur : 29 January 2004 om 07:58
|