ten eerste wil ik echt zeggen dat ik het echt tof van je vind dat jij ermee gestopt bent en dat je dat (met uitzondering van die zaterdag, waarvan je spijt hebt) volhoudt.
zo te lezen lijkt het erop dat je vriend wel inziet dat hij kapot gaat aan die dingen, alleen is het wel een gevaar dat hij dus ontkent dat hij niet verslaafd gaat worden.
Ik zou zelf het gesprek wel anders gevoerd hebben. maar jij en ik zijn twee verschillende personen die dingen anders oplossen dus.. Bovendien weet jij hoe je het best met je vriend om kan gaan
ik wil je een voorbeeld geven. Je kent vast wel die jehova getuigen, die bij hoog en laag beweren dat god bestaat. Ik krijg bij hun altijd het gevoel dat ik ze wil slaan, dat ze ongelooflijk dom zijn en dat ik meteen niet meer geloof dat er een god bestaat.
Het viel me in jullie gesprek een beetje op dat jij een beetje de "jehova" rol op je nam. Je was namelijk iemand, die heel veel baat heeft te ontkennen dat pillen slecht voor je zijn, aan het vertellen dat pillen slecht voor je zijn.
je kan hoog en laag springen en misschien de beste springer van de wereld zijn, hij zal je raad toch niet opvolgen.
Wat ik nog even wilde zeggen is dat ik niet geloof dat die vriend werkelijk niets om je geeft, ik denk eigenlijk dat je kon verwachten dat hij dat ging zeggen omdat hij moest kiezen tussen eigen genot en een vriend. Je ging meteen in de aanval van als je het toch doet dan wordt ik boos. Een aangevallen spin bijt terug...
nou ja ik hoop dat je een beetje snapt wat ik bedoel. En ik hoop niet dat ik je beledigd heb met dit ofzo (daar ben ik op de een of andere manier nogal goed in) en sterkte
ik zou iig die vriend van de block halen. maar ja nogmaals, ik denk dat jij het beste weet hoe je hem moet behandelen
