Citaat:
Originally posted by BlackMystery
als ik zo even kijk naar de pol
er zijn momenteel zeven mensen die het doen of hebben gedaan
en elf niet
dat zijn toch eigenlijk angstaanjagende cijfers?
de vraag is hoe komt het in iemands gedachten om er me te beginnen?
wat mij die eerste keer zonodig naar een mes deed grijpen zal een raadsel blijven
terwijl ik al die andere keren het gewoon opkropte
pakte ik ditmaal daarentegen een mes
erna stonden meestal tranen in men ogen
vooral omdat ik soms tijdens het snijden de controle verloor en maar bleef snijden
en dat ik de ravage pas zag als ik stopte
en het raarste is dan nog dat je je beter voelt
hoe denk je over jezelf als je gesneden hebt?
erna ging er bij mij meestal een gedachte van: dit kan niet normaal zijn, waarom doe ik dit, dit is geen oplossing, kijk wat ik mezelf heb aangedaan
en toch luchtte het op...
|
Ja, je hebt helemaal gelijk. Het kan niet, het is niet goed, niet de oplossing en toch blijf je het doen want het voelt toch wel goed. En t ergste is dat je je erna niet eens schuldig voelt na en tijdje. Maar ik merk wel dat ik het er de laatste tijd super moeilijk mee heb om te blijven stoppen, verleiding is wel erg groot om nog 1x te doen en bla bla