ik weet wel een beetje hoe je je voelt, ik voelde me ook altijd zo. Nu niet meer. dat heeft te maken met dat mijn vriend bleef herhalen hoe prachtig ie me vind, maar ook, en dat is veel belangrijker, dat er gewoon zelf meer vertrouwen in leerde te hebben, en ook begon te kijken naar uiterlijke dingen die ik wel mooi vond van mezelf.
Je kan jezelf dan dik vinden, of vinden dat je veel puisten hebt, of een grote of neus of whatever(ik bedoel hier dus neit mee dat ik vind dat jij dat hebt!), maar probeer voor jezelf 1 ding te noemen wat je wel mooi vind, of wat je neit zo afstotelijk vind. Je hebt vast een aantal dingen te noemen wat je neit mooi vind, maar ik kan me niet voorstellen dat er werkelijk niks is wat daar neit bij zit. Al is het iets kleins en vind je het de moeite van hetnoemen niet waard. Stel: je vind je handen niet echt lelijk. Nou dan zeg je dat tegen jezelf, liefst hardop zodat je het ook nog hoort en complimenteer je jezelf er mee. En zo ga je door met alles wat je niet lelijk vind. Je hoeft ze niet prachtig of beeldschoon te vinden, zolang je ze maar niet lelijk vind. Als je dat doet voel je je al een stukje beter over jezelf.
Verder, zoals Electricity al zei, je kan proberen jezelf iedere morgen te complimenteren met jezelf.
Zolang je maar blijft herhalen(ookal geloof je er misschien nog neit in) dat je mooi bent, op den duur ga je er ook in geloven. het klinkt raar maar het werkt serieus.
|