Citaat:
Originally posted by FiZz
Ik ken het wel een beetje ja, maar niet zo extreem. En het verschilt ook heeel erg per situatie. Als ik in de Nul74 ben of in "de Brouwerij" zijn daar allemaal mensen die ik wel redelijk goed ken. En zij kennen mij ook. Dus ik weet wat ik van ze kan verwachten, en zij weten wat ze van mij kunnen verwachten. Dat maakt het wel heel wat makkelijker.
Maar als ik in een omgeving ben waar ik eigenlijk niemand ken vind ik het ook erg moeilijk om contact met iemand te maken, en wordt ik vaak erg hyperactief. Soms kan ik ook uren voor me uit lullen en weet ik vanalles te vertellen, en soms klap ik helemaal dicht. Maar dat ligt heel erg aan de persoon en de omgeving.
Wat mij altijd wel erg geholpen heeft is heel erg veel uitgaan. En dan uitgaan met mensen die al wel andere kennen. Dan leer jij namelijk ook die andere kennen en leer je omgaan met het maken van contacten. Ook met meisjes/vrouwen dus.
Maar wat ik me even afvraag, wat gaat er precies door je heen als je even oogcontact hebt met een (laten we zeggen) meisje in de metro? Denk je dan meteen van ik wil haar zoenen AAAH! ik wil haar! Of meer zoiets van dat is wel een erg mooi meisje, of leuk meisje. Zou ze wat in mij zien? owow zit me haar wel goed?
Wat is het wat jij wil op het moment dat je een "leuk" meisje ziet op zo'n moment.
Misschien heeft dit niet helemaal betrekking op wat jij zegt, maar misschien heb je er al wat aan? Ik zou namelijk verder nu ook niks anders kunnen bedenken.
|
nou het is niet helemaal zo dat ik bij ieder meisje dichtklap. want bij meisjes die ik ken voel ik me gewoon op me gemak. die bij ieder meisjes, want niet ieder meisje ken ik even goed.
maar het zo dat als ik in de metro zit (wat echt een kutvervoer is, want je kunt alleen maar naar de mensen in de metro kijken óf naar buiten waar je de weerspiegeling van binnen ziet.. hetzelfde dus..)
maar als ik in de metro zit en ik zie een mooi meisje (niet meteen van die wil ik zoenen!! of whatever), maar als ik dan oogcontact heb met diegene kijk ik altijd meteen weg en word ik heel onzeker. ik weet dan niet waar ik heen moet kijken in de metro en dan word ik helemaal angstig zoals ik in een post hierboven ergens heb beschreven. ik kan echt nergens heen.
en erheen gaan om te gaan praten ofzo doe ik niet, want dat durf ik echt niet als ik zo een bevlieging krijg.
het is dus niet overal, maar vooral met openbaar vervoer en zo en op plekken waar ik nergens heen kan om te schuilen zeg maar.
tis echt vet vaag en het slaat misschien nergens op, maar het is echt irritant..
en als ik bijvoorbeeld met een bekende in de metro sta en zoiets gebeurd, dan kan ik gewoon met diegene praten en gewoon doen alsof er niks aan de hand is.
want als ik eenmaal oogcontact heb gehad met iemand, dan denk ik meteen dat diegene me in de gaten houdt ofzo.
ik doe dat in ieder geval. ik observeer de mensen in de omgeving waar ik ben. en die hou ik ook in de gaten. vraag me niet waarom, maar dat geeft me een veilig gevoel, als ik weet wat er om me heen gebeurd. ook al doen ze niet veel boeiends.
maar als ik dus met een bekende ben, kan ik de aandacht op diegene plaatsen en niet op de omgeving.
beetje snapbaar?