[Sander]

Gedeeltelijk heb ik ongeveer hetzelfde meegemaakt.

Ik was nooit populair op school, en liet altijd over mezelf heenlopen. Ik was wel vaak verliefd, maar de meisjes die ik wilde die zagen me niet staan, of ze zagen me alleen maar als een vriend en verder niets.

Mijn eerste vriendin kreeg ik toen ik 17 was net als jij.
Na een paar maanden ging het uit en had ze een week later alweer met een ander staan zoenen. Recht voor mijn neus nogwel. Ik heb haar de huid helemaal volgescholden, en daarna nooit meer met haar gesproken.

Maar ja, ik was erg bang dat ik niemand meer kon krijgen omdat ik me heel erg onzeker voelde. Maar na een half jaartje werd ik verliefd op een ander meisje.
En uiteindelijk kreeg ik nog wat met haar ook, hoewel dit maar even duurde.

Maar hierna is wel mijn houding veranderd, ik ben zelfverzekerder geworden. Want ik merkte dat ik, ook al duurde het een tijdje, gewoon verder kon gaan en weer opnieuw verliefd kon worden.

Nu heb ik ondertussen 3 jaar met mijn vriendin.

Toen we net wat hadden was ik ook erg onzeker, maar dat bleek allemaal onnodig te zijn. Ik redeneer tegenwoordig anders.

Ik kan wel de hele tijd onzeker zijn, en bang zijn dat ze vreemdgaat. Maar als ze verliefd wordt op een ander is er toch niets dat ik daaraan kan doen. Ik vertrouw er gewoon op dat ze van me houd en me niet gaat verlaten.

Meer kun je niet doen, anders blijf je je alleen maar rot voelen.
En dat merkt ze.


En bekijk het eens andersom, hoe weet zij eigenlijk wel zeker dat jij niet verliefd wordt op een ander? Jij zult toch ook wel met andere meisjes omgaan, en chatten. En als je echt al zoveel meiden hebt gehad als je zegt zal dat niet echt een geruststelling voor haar zijn.



Nou, ik hoop dat je hier wat aan hebt.