okay lang verhaal:
Ik heb een tijdje terug een jongen ontmoet in de lunenburg, niet echt mee gepraat want was met andere dingen bezig, daarna een week later zag ik hem weer, straal bezopen met em gezoend, maar zeker geen spijt van, ben toen heel veel met em gaan bellen en sms-en. Ik begon hem steeds leuker te vinden, maar ik heb in mn achterhoofd gehouden dat ik dat vrijgezellen leventje toch wel fijn vind.
Toen kwam ie met et idee om naar rob kampheus te gaan, dat was gister. Nou ik met em mee geweest en twas kei gezellig. Toch met em gezoend, en heeeel lang gepraat en tot de conclusie gekomen dat het et proberen waar was.
Vanochtend werd ik wakker met een klote gevoel, ik voelde me er helemaal neit goed bij. Ik heb hem dat gezegd vanmiddag (over te telefoon
maar anders duurde het te lang voor ik hem zou zien) hij zei dat het niet uitmaakte, en dat het wel goed kwam, ik moet namelijk eerst me eigen leventje en gedachte op een rijtje zetten, en dat moet ik alleen doen, dat weet ik, en dat lukt ook wel. Maar goed, krijg ik daarstrax 6(!) berichtjes achter elkaar, dat ie zich toch wel klote voelde, en dat ie hoopte dat het toch nog goed komt, ik voel me nu dus ontezettend schuldig, en weet neit was ik nou wil:S
Ik heb gewoon het porbleem dat ik teveel van aandacht hou, en dat ik dat ook (niet negatief) vraag, dat ben ik gewoon. Ik kan dat niet maken als ik een vriend heb. (aandacht vragen bij jongens tijdens uitgaan) Ik vind dit nu gewoon ontezettend moeilijk en moest ff mn verhaal kwijt.