Soms ben ik echt bang voor de rest van m'n leven... Het klinkt wrs nogal stom & belachelijk
maar als ik in m'n bed lig, en ik raak bv. niet in slaap begin ik soms na te denken over... ja over 'mn leven' eigenlijk...
Dan heb ik soms echt schrik, bv. dat ik mn grootmoeder verlies... Ze heeft kanker, een paar maanden geleden is haar borst geamputeerd, en tot nu toe loopt alles goed, en de kanker lijkt niet te zijn uitgezaaid, maar je moet 5 jaar wachten voor je 'genezen' bent, en eigenlijk ben je nooit HELEMAAL genezen.
Ik vindt het echt afschrikwekkend dat m'n grootmoeder kan dood gaan, vooral (denk ik) omdat ik echt heel veel bij haar en mn grootvader ben. Mn vader (mn ouders zijn gescheiden) is nu ons huis aan het afbreken, en we gaan opnieuw bouwen, en daarna komen mn grootouders bij ons wonen (niet dat ze niet goed te been meer zijn ofzo, helemaal niet, ze doen echt nog alles..!! Ze zijn ook nog 'maar' 60).
Ik was vroeger al heel veel bij mn grootmoeder, nu blijf ik dr bijna altijd slapen in de week dat ik bij mn vader ben.
Het is echt heel moeilijk voor mij om te aanvaarden dat ze ooit wel gaat sterven, tuurlijk gaan m'n ouders ook ooit sterven, maar dat lijkt nog véél verder weg...
Ik ben echt heel gehecht aan haar, ik denk niet dat ik nog een normaal leven zal kunnen leiden als zij sterft...
Wrs vinden jullie het stom dat ik nu al zo 'ver' vooruit zit te kijken, maar ja, je kunt nooit weten... En ik ben dr vooral over gaan nadenken sinds ze kanker gekregen had...
Oké, dat moest er ff uit
Ik vraag me af of jullie dat soms ook wel hebben... Zo van die 'negatieve vooruitblikken'...?