Aluminiumfolietje
Er was eens, lang, lang geleden, en heel ver weg, een klein landje. Het Folieland. Daar waren heel veel folietjes. Foloietjes zijn heel klein, nog kleiner dan een grassprietje!
Ook Aluminiumfolietje woonde in Folieland, in een huisje op de hei. Op een dag kwam Plasticfolietje, het vriendje van Aluminiumfolietje, de kamer van Aluminiumfolietje binnen rennen. "Aluminiumfolietje, Aluminiumfolietje!!" riep hij. "Weet je wat ik heb gevonden?" Aluminiumfolietje shudde met het hoofd. Hij wist het niet. Plasticfolietje trok hem mee aan zijn zilverkleurige voelsprieten, helemaal tot in het bos. Daar lag een enorm groot glansend ding. "Wat is dat?!" Aluminiumfolietje keek vol verbazing naar de vonst van Plasticfolietje. "Bakfolie zegt dat dat ... de Schaar is!" Oeh! Daar schrok Aluminiumfolietje van. Hij had nog nooit van zijn hele leven de Schaar in het echt gezien! Alle folietjes zeiden dat de Schaar heel gevaarlijk was. Dat hij hele grote tanden had, en groene ogen! En zoveel armen en voeten, dat je ze niet kon tellen. Maar de Schaar zag er helemaal niet eng uit! En hij bewoog niet..
"Weet je het zeker?" vroeg Aluminiumfolietje voorzichtig aan Plasticfolietje. Die schudde heftig zijn hoofd. "Kijk hier maar!" En ja hoor, onderaan de Schaar hing een briefje. 'Ik ben Schaar', dat stond er op. "Ik vind hem helemaal niet zo eng, Plasticfolietje! Volgens mij is hij best lief.." En Aluminiumfolietje klom op de schaar. "Nee!" riep Plasticfolietje. Maar Aluminiumfolietje hoorde hem al niet meer. Hij klom zo snel naar boven! Oh, wat was dat hoog. De Schaar was wel 1000 keer groter als hij! Hij klom hoger en hoger, tot dat hij aan de punt van de schaar was. "Eh... h-h-hallo, S-Schaar. Ik eh ben eh -" "Ik weet wie je bent!" Bulderde de Schaar plotseling. "Aluminiumfolietje! En weet je wat ik doe met Aluminiumfolietjes? Die knip ik door!! MUHAHA!"
Aluminiumfolietje schrok zo erg dat zijn folie spontaan begon te glanzen. En schitteren dat hij deed! Het was onvoorstelbaar. Daar kwam Zon ook nog eens, en die zorgde er voor dat Aluminiumfolietje nog erger ging schitteren! "Auw, auw, mijn ogen!" riep Schaar uit. Aluminiumfolietje pakte zijn kans.
"B-b-beloof dat j-je n-nooooit meer ala.. ula.. amuli...milau...aluminiumfolietjes doorknipt!!" De Schaar moest huilen en gilde.. ".Neeheehee.. ik zahahal het noohoohooit meer doehoehoehoen!!" Aluminiumfolietje sprong naar beneden en schopte tegen de punt van de Schaar. De Schaar gilde van de pijn en rende er als een haasje vandoor.
En ze leefden nog lang en gelukkig
