meestal ligt het niet zo eenvoudig... ik bedoel die vergelijking van dat fruit, dat gaat nu om bepaalde omstandigheden en die kan je natuurlijk niet zelf oproepen of afzonderlijk beleven ofzo...
Wat wel kan, en dat heb ik altijd gedaan, is een dagboek bijhouden, opschrijven wat je voelt. In een snijbui ben je altijd erg eerlijk, omdat het je gewoon effe allemaal niet kan schelen denk ik, dus kun je als je 'bui' over is goed zien wat je dit keer dwars zat. En wat je vaak dwarszit. En wanneer je het meest snijdt. Het is echt een verslaving, als et ff niet goed gaat zit er hup, weer een mes in je pols... omdat je verslaafd bent aan de uitwendige pijn die je de innerlijke pijn minder laat voelen... of een uitlaatklep geeft... tis een uiting van pijn, letterlijk.
Ik verlang er nog steeds naar terug, maar tegenwoordig zijn er zo weinig harde terugslagen dat ik me goed kan inhouden. Als ik nu een terugslag heb kan ik tegenwoordig huilen
dat is ZO weird....
De laatste keer dat ik sneed was een half jaar geleden... ietsje minder. Omdat ik net mn huidige vriend had, en op de een of andere manier zijn we zo verbonden dat we elkaar altijd 'voelen', is niet uit te leggen maar noem het een onzichtbaar draadje....
en die keer was ik hem dus al een week "kwijt". Ik was superbang dat hij me niet meer wilde, en ik kon het idee echt niet verdragen dat ik em kwijt zou zijn
(nog steeds niet maar mn vertrouwen is gegroeid) et enge was...ow dat heb ik vast al verteld hier
nouja. vertel ik et nog een keer
ik sneed op vrijdagavond onder de douche, ik weet t nog goed, met een ontharingsmesje in mn bovenarm. En toen ik onder de douche kwam had hij gebeld. Bij navraag bleek het moment echt te kloppen
Dat hebben we nog steeds vaak trouwens.
