*gaat ook proberen een lang stukje te schrijven*
Je hebt hier natuurlijk wel een goed punt, dat Nintendo zich teveel richt op de hardcore gamer. Maar zo kan je het ook omdraaien en van de andere kant bekijken. Zo richten Microsoft en Sony zich teveel op de casual gamers. Zij ontwikkelen spellen, die niet gericht zijn op de generatie gamers die al een tijd lang meegaat, spellen die gewoon te simpel zijn voor woorden. Voorbeelden hoeven niet genoemd te worden, die zijn er zat voor handen.
Het is gewoon een feit dat de gamemakers de laatste tijd teveel richten op delen van het spel die minder belangrijk zijn dan de gameplay. Zo richt (excuses voor generalisatie in het hieropvolgende stuk) Microsoft zich met name op de grafische kant van hun spellen, en Sony richt zich op de uitstraling van de spellen, zodat het 'stoer en volwassen' overkomt. En Nintendo richt zich op de inovatieve kant van hun spellen, alles moet origineel zijn en nog nooit gedaan. Dit leidt tot geweldige spelervaringen, die helaas meestal te kort zijn. Neem Pikmin als voorbeeld, het is echt een geweldig spel, maar simpelweg te kort voor woorden. Je speelt het in 7 uur uit, dat is dan weliswaar zonder de extra dingen, en er zitten nog genoeg uitdagingen in om er nog zo'n 15-20 uur aan vast te plakken, maar dan komt het op 20 uur.
Wat mij meteen op het volgende punt brengt.. De tijdsduur van de meeste spellen. De afgelopen tijd heb ik weinig spellen gekocht, dat moet ik toegeven, maar ik heb er wel enorm veel gespeeld. Zo heb ik eens een middagje bij iemand Prince of Persia gespeeld, 4 uur lang. We kwamen van 20% tot 70% (ongeveer, de precieze getallen weet ik niet meer). In 4 uur de helft van het spel, dat is dus in 8 uur een spel uitgespeeld? En die 8 uur is dus geen enkele uitdaging, in de 4 uur dat ik speelde ging ik geeneen keer dood, geeneen keer zat ik in de buurt zelfs...
Op zich.. Het hoeft helemaal niet erg te zijn om een spel in 8 uur uit te spelen, als er maar enige uitdaging inzit. Vroeger (ja, ik kan meepraten over vroeger.. Ik game al 8-10 jaar) waren de spellen ten eerste langer. Het duurde veel langer om ze uit te spelen, neem bijvoorbeeld Zelda:A link to the past. Ten eerste was dat niet een superlang spel, er zaten ook nog eens superveel side quests bij, EN het spel was een uitdaging. Ik kan me nog goed herinneren dat ik me gruwelijk irriteerde aan de eerste baas, ik bleef maar doodgaan
DAT waren nog eens spellen. Zeker weten dat ik er in totaal honderden uren aan bezig was
Sinds de komst van de 3d spellen is het aantal uren speelplezier afgenomen, drastisch afgenomen zelfs. Neem bijvoorbeeld Super Mario 64 en Super Mario World. Allebei geweldige games, maar bij SMW was je gewoon uren langer bezig, omdat het spel gewoon groter was. Er gaat helemaal niks van kwaliteit af, alleen de gameduur maakt plaats voor de graphics.
Dus in die zin kan ik het begrijpen van Nintendo, ze willen terugkeren naar het Super Famicom (Japanse SNES) tijdperk. In die tijd was er immers genoeg tijd om de gameplay te perfectioneren en de gameduur te verlengen tot zo ver mogelijk, net niet ver genoeg dat het saai word (alsof een spel als Zelda überhaupt saai word).
Ik vind dat de grens qua graphics nu wel bereikt is eigelijk, de games hoeven niet mooier te worden, maar dat vond ik bij de Nintendo 64 al (moet je nagaan, als kind van 11). Want immers, graphics zeggen niks over het spel. Het spel, en de impact die het op je achterlaat, word bepaald door de sfeer, de gameplay en de gameduur. De enige dingen die vermeerderd zouden moeten worden, is de tijd die besteed wordt een de afwerking, de lengte en grootte van het spel, en in sommige gevallen: de hoeveelheid dingen die er kunnen zijn. Dat het niet zo kaal is, bijvoorbeeld in Zelda: Ocarina of Time (begin ik weer met Zelda
), het gebied Hyrule Field. Mja, leuk, een kaal veldje. Wel enorm groot, en met een paar geheime plekken, maar gewoon kaaltjes. En bijvoorbeeld bij de meeste RTS'en, 50 units per kant is nogal karig. Epische battles, dat is wat ik wil zien! 5.000 units per kant is de soort gevechten waar ik van hou, en gelukkig gaat het die kant ook op
Als het nu met al mijn aangekaartte punten ook de goede kant opgaat, dan ben ik, en met mij waarschijnlijk een heleboel anderen, zeer tevreden
En dat was een redelijk lang stukje