Jarenlang geen spier verrekt,
negatieve ervaringen opgenomen,
Onverwerkte verdrieten weggestopt,
allerlei emoties jarenlang opgekropt.
verstopt in een eigen wereld,
een omgeving zonder leed of pijn,
waar men zich alles kan voelen,
behalve vernedert en klein.
Dan plots de knal,
een uitbarsting van verdriet,
een uitbarsting van woede,
waar je stiekem van geniet.
bloed, pijn en tranen,
Van alles in één moment verlost,
met een schreeuw, een schop en een slag,
al heeft het wel wat gekost.
en de volgende dag,
begint het van voor af aan,
tot het weer teveel wordt,
hoelang kan dit nog doorgaan?
-------------------------------------------------------------------------------
euhm.. tjah... is 't wat?
of kan ik maar beter ophouden vanaf nu
of tips natuurlijk
ben geen ster in de Nederlandse taal enzow.
en m'n Nederlandse leraar vond het zo nodig (lees: die klootzak was te lui) om Poezë over te slaan in de 4e klas
