ik hoor van anderen vaak wat ze in mij waarderen, en ik geloof ook wel dat het belangrijk is om in het reine te zijn met jezelf, OOK met je slechte eigenschappen, zodat je die rust naar anderen kan uitstralen. Maar of dat nou echt met liefde te maken heeft, weet ik niet. Ik denk wel dat je jezelf veel meer aan de ander 'weggeeft' als je niet een bepaalde mate van zelfwaardering hebt. ALs je geen zelfwaardering hebt, vorm je je naar datgene waar je van houdt, want dat is voor jou veel meer dan wat jij bent. En dan is jouw liefde veel destructiever voor jezelf natuurlijk, want diegene vindt het niet altijd even interessant om steeds in een spiegel te kijken, dus als je die persoon dan kwijt bent, ben je jezelf ook kwijt. In die zin zou je wel kunnen stellen dat je dus zonder een bepaalde mate van zelfwaardering niet op een goede manier je liefde naar anderen kunt uiten.
Ben ik te volgen?
