las je al die jaar met dat gene hebt kunnen leven zonder dat je ervan af wist, en nu moet je er ineens me eleven met medeweten dan hoef je nergens bang voor te zijn.....toch.....tuuurlijk zou je schrikken en niet weten wat te doen, maar ik zou het toch altijd positief bekijken, carpe diem, pluk de dag, jah ik ben dan weer zo'n optimist.....dat soort dingen moet je vanaf de positieve kant bekijken
