Kom ik net thuis, van Tijs vandaan, tref ik mijn zusje (16) aan met een kater van hier tot Tokyo. Ze heeft gisteren met twee vriendinnetjes feest gevierd in de stad en werd ergens op straat niet lekker (zo rond een uur of vijf, 's ochtends!). Per ambulance naar het ziekenhuis, mama gebeld.. 't Was allemaal niet zo ernstig, gewoon teveel gezopen. "Tja mevrouw, uw dochter moet wel naar huis. Bel maar een taxi.."
Dus zusje ligt hier op de bank met koppijn, een gat in haar geheugen waar het vannacht betreft en een gigantisch schuldgevoel..
Daar past maar één smilie bij:
