idd
maar ik zal elec eens nadoen, want eigenlijk heb ik er nu ook wel zin in...
DUS waar zal ik beginnen?
Wel dus ik heb de laatste maanden een geweldige relatie met men vriendin, en in het begin gingen we zeer veel weg naar fuiven enzo. Was zeer fijn,en toen kwamen de examens, dus ik mocht even niet zoveel weg.Ze vroeg toch om buiten te mogen,maar ik heb haar elke keer moeten teleurstellen...persoonlijk vond ik het niet leuk om telkens nee te moeten zggen,maar ik had haar gewaarschuwd dat ik even niet weg ging mogen. Ok,vond ze niet zo erg,ze begreep de situatie, en ik zei tegen haar dat we in de vakantie wel dikwijls genoeg weg zullen gaan.
Ondertussen is het al vakantie, en het lijkt alsof ik van men moeder nog minder weg mag gaan!
Ik zie haar elke week 2x,hoogstens 3, en dat vind ik nogal balen. En vantijd moet ik nog zaken afzeggen omdat het voor men moeder niet goed genoeg is(uitleg later).Dan bel ik haar om te zeggen dat ik weer niet kan komen.En vandaag zei ze dan:"alleeeeee,waarom niet?waarom niet? Komaan!?" en toen begon ze bijna te huilen...
Kan je geloven dat ik op zo'n momenten kapot ga vanbinnen dat ik haar zo moet teleurstellen?
Nu waarom ik niet weg mag gaan is ook zoiets...Men moeder is altijd geweest van het principe:als je er iets voor doet,mag je het doen. Dus vanavond is het parkpop. Ik had gevraagd of ik mocht gaan. "Tuurlijk" antwoordde men moeder, zolang ik vandaag maar wat werkte. Ik zeg ja ok, dat komt in orde.Sta ik vandaag vroeg op,geef de honden eten, de paarden, mest de stallen uit, kuis alles op, maak de tuin proper(hondenstront
), doe het onkruid weg...dat heeft me 5 gekost!
Komt men moeder thuis, en durft ze beweren dat ik NIETS heb gedaan! Voor haar is het nooit goed, ze is altijd onmiddelijk kwaad en voor haar kan je nooit iets goed doen.Resultaat:geen graspop.
En zo gaat het nu al jaren door aan een stuk,ik doe voor haar nooit iets goed, en dan zegt ze elke keer dat ik hier niet naar toe mag en daar niet naar toe mag...
ik ben het zo moe
