[Bird Of Prey]

Ook maar weer 'ns eentje van mijn hand:

Binnenkort worden ze weer gehouden: de Olympische Spelen. Het toernooi waar elke sporter toch net even een beetje extra geeft gezien de historie en de immense media-aandacht die het krijgt. Verder geeft het gegeven dat de Olympische Spelen maar eens per 4 jaar gehouden wordt dit toernooi alleen maar extra glans.

De olympische gedachte is dat meedoen belangrijker is dan winnen, maar is dat wel zo? Sporters zijn toch gebrand om te winnen, zeker als daar hard werk aan vooraf moet gaan. Waarom zou je immers genoegen nemen met minder dan de overwinning als je je al uit de naad hebt moeten werken om je voor een toernooi te kwalificeren wat je als actieve sporter maar enkele keren in je leven kan meemaken? Dat brengt mij gelijk bij hetgeen ik het grootste minpunt vind van de Olympische Spelen; de (geforceerde) schijnheil van de sporters.

Lekker politiek correct hebben ze op hun mediatraining geleerd te zeggen dat deelname aan de Olympische Spelen daadwerkelijk belangrijker is dan winst, maar ondertussen weten wij net zo goed als zijzelf dat het ze wel degelijk om het winnen gaat. Waarom balen die sporters er anders van als ze niet de eindoverwinning gehaald hebben? Waarom feesten die sporters dan niet als ze ver van het podium geëindigd zijn maar wel het privilege hebben om aan de Olympische Spelen mee te mogen doen?

Sydney 2000; die Afrikaan die meedeed met een zwemafstand en verreweg laatste werd. Salt Lake City 2002; die zwaarlijvige Venezolaanse rodelaar waarvan het al een wonder mocht heten als hij de finish hield en dat dan ook op brute wijze niet hield. Dat zijn mensen die met recht mogen zeggen dat meedoen belangrijker dan winnen is, maar laat er alstublieft tussen de topsporters eens iemand opstaan die in een zekere mate die hele olympische gedachte op de schop gooit door alle hypocirisie van zich af te gooien. Dan pas komt de ware olympische gedachte naar boven!